பாழும் மனம்

உன் நினைவலைகள்
அடித்து அடித்து
மனமெனும் கடல்
பொங்கித்தணியும்!

பாலைவனக் கடலென

உண்மை உரைக்க

சிறுதுளி தேடி

கண்கள் அலையும்

வேண்டா வேண்டாமென

ஒரு மனது கூற

உன் மடி நாடி

உள்ளம் விழையும்

உடைந்த இதயம் தான்

மிச்சமென உணர்ந்தும்

உன் தோள் சாய

பாழும் மனம் ஏங்கும்

உள்ளொன்று வைத்துப்

புறமொன்று பேசும்

கல்லான நெஞ்சம்,சொல்

என்றுதான் மாறும்?

வேறொன்றும் நினையாமல்

என் காதல் உணர

பொத்தி பொத்தி வைத்த

பூ அன்று தான் மல்ரும்.

உன் வாழ்க்கையோடை

என் எண்ணப்படகு கொள்ள

ஆண்டாண்டாய் சேமித்த

என் ஆசை தீரும்.

ஒரு முறையேனும்!!!

நான் உன்னைக்
கனவில் மட்டும்
கண்டு களிக்கிறேன்
நீ நனவில்
என் அருகில்
இருப்பதறியாமல்!
என் கனவினைக்
கலைக்க மனமின்றி
நீ கடந்து மறைகிறாய்
மேகமாக......
நீ நனவாய் வந்ததை
கனவென எண்ணி
களிக்கிறது மனம்
கனவோ நனவோ
ஒரு முறையேனும்
கொஞ்சம் வந்து செல்........
ந்னவாகும் கனவு
நான் காண நாளும்.

பொங்கல்

வெறுப்பு
வேதனை
அழுகை
ஆர்ப்பாட்டம்
அனத்தல்
அருவருப்பு
புறங்கூறுதல்
புண்ணாக்குதல்
இவை அனைத்தும்
பெரு நெருப்பாய் எரியும்
போகியில் இட்டு
சிரிப்பு
சிந்தனை
பகிர்தல்
பக்குவம்
அணைப்பு
ஆனந்தம்
அமைதி
அன்பு
பொறுப்பு
பொறுமை
என.........
மங்கலமாய் மனதில்
பொங்கட்டும்
பொங்கல்

அது போதும்

அன்னை அருகில் இல்லை,
அண்ணனோ அமையவில்லை,
தங்கையின் வாழ்வுமுறையில்
தங்கிச்செல்லவும் நேரமில்லை!
தந்தை தன் உலகில்,
தம்பியோ தன் போக்கில்,
தானாய் அமைந்த
நண்பர்கள்
நிமிட நேர மாயவலை!
இதில் எப்படி நான்
எங்கிருந்தோ வந்த நீ மட்டும்
என் உணர்வும் உயிரும்
தொட வேண்டுமென நினைத்து
மருகி மருகி உடைதல் நியாயம்?
கண்ணீர் துடைக்க
ஒற்றை விரல் நீள வேண்டாம்.........
எதிர்பார்ப்பு கொல்லும் மருந்து
எங்கேயாவது இருந்தால்
மட்டும் சொல்! போதும்!