ஒரு முன் மாலைப்பொழுதில்

எது சரியில்லையோ அதுவே சரியாய் போகிறது
அது ஆளரவமற்ற முன் மாலையில்
வராத சிறு தூக்கத்திலிருந்தும்
பெருமூச்சாய் புறப்பட்டு
வேப்பமரத்து உச்சி வெயில் காக்கையின் குரலாய்
ஒலித்துக்கொண்டே இருக்கிறது  .
நீளும் நிழலின் உள்சூட்டின் வெப்பம்
வாசல் தெளித்த நீரில் மண்வாசனையாய் எழுகிறது .
சரியில்லாதது சரியாய் தான் போகும் ..
என் கிணற்று நீர் படிந்த ,
உனக்காகவே ரோஜாநிறத்தில்  வண்ணம் பூசிய ,
என் கால் விரல்களை நீ வருடி
உள்ளங்காலில் முத்தமிடும் போது.