அஞ்சு மனம்
காமத்தீயில் காற்றென ஆடும்
எரி தழலென தகிக்கும்
ஆடை கிழித்து
பெருமழை சேற்றில் வீழும் .
அடி மரம் கொய்யும்
பேர் மூச்சு
அடங்காதலை பாய்ந்து கொல்லும்.
சீறி எழும் உள்மூச்சு
ஓர் உன்மத்த
நிலை நோக்கித் தள்ளும்.
இலை அடர்ந்த மரங்கீழ்
ஓருரு மட்டும்
அவ்வப்போது மிழற்றி மாயும்
புத்தம் சரணம் கச்சாமி !
