கடவுளே!!!

கடந்தும் உள்ளிருப்பதால்
கடவுளென்றும்,
காணாப் பேரின்பமாய்
இறையென்றும்,
மூன்றுலகம் ஆட்டுவிக்கும்
ஆண்டவனென்றும்
பிறவிப் பெருங்கடல் நீக்கும்
பேரொளி என்றும்
காலமெலாம் புகழப்படும்
நித்ய ஜீவஒளியே!!!

பலமுறை அடிப்பினும்
அன்னை தேடும் குழந்தையாய்
அன்பு அரவணைப்பு எல்லாம்
மறுக்கப்பபட்ட அனாதையாய்
கண்ட கனவை கண்ணில்
தேக்கும் ஊமையாய்
உன்னிடமே வந்து நிற்கிறேன்
ஊண் மறுக்கப்பட்ட குழவியென

என்னுடானான உன் விளையாட்டை
என்றுதான் நிறுத்த எண்ணம்?
அன்றுதான் மலரும் என் மனம்
இதும் நீ அறிவாய் அது திண்ணம்!!